طوبی کرمانی - دانشگاه تهران،دانشیار
مجتبی حیدری - دانشگاه تهران،کارشناس ارشد

ابن میمون و قاضی سعید قمی با تاکید بر تباین کامل خدا و خلق و اینکه خداوند موجودی به کلی دیگر است، به نفی صفات ازذات خداوند پرداخته و در تحلیل معانی آنها نیز به گونه ای پیش رفته اند که به همین امر می انجامد. ایشان در بحث معنا شناسی صفات ذاتی نسبت داده شده به خداوند، دو مولفه باور به اشتراک لفظی و تفسیر سلبی را ارائه کرده اند. البته قاضی سعید با الهام از حدیث، مولفه سومی زیرعنوان اثبات مثمرات را نیز مطرح کرده است. هم چنین آنها با نظریه ی تشکیک در معانی صفات خداوند مخالفت کرده و اعتقاد به آن را مستلزم کفر و زندقه و خروج از دین دانسته اند. در این مقاله، دیدگاه های این دو اندیشور بزرگ در مورد تحلیل معانی صفات خداوند، بررسی شده و ضمن سنجش با یکدیگر مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است.

ابن میمون, اثبات مثمرات., اشتراک لفظی, اشتراک معنوی, تشکیک, تفسیر ایجابی, تفسیر سلبی, قاضی سعید