محبعلی آبسالان - استادیارگروه ادیان وعرفان، دانشگاه سیستان وبلوچستان

در قرن نوزدهم با پیدایش مکتب های ادبی در فرانسه و توجه به آثار ادبی و عرفانیمشرق زمین، کار نویسندگان و مترجمان رسائل و نوشته های ابن سینا آغاز شد. آن هاابن سینا را ابن سینای ارسطویی که ناقل میراث ارسطویی و نوافلاطونی به غرب بودمی شناختند.فرانسویان این پرسش را مطرح کردند که چرا ابن سینای ارسطویی به نگرش هایعرفانی پرداخته است. آن ها با طرح این مسئله که آیا می توان بین این دو جریان فکریوحدتی ایجاد کرد یا نه، در آثارشان به سه گونه نظریه مبادرت ورزیدند. گروهی تلاشکردند تا پیوندی بین آثار عرفانی او با نگرش ها و نوشته های فلسفی بیابند و گروهی ازمحققان درباره شخصیت و آثار عرفانی او تردیدی نکردند و با صراحت گفتند کهابن سینا در آثارش از مراحل سیر و سلوک عارفانه و مکاشفاتی ذکر می کند که قالبیرمزگونه و استعاری دارد که نشان از تجربه شخصی و عملی اش می باشد، و گروه سوماو را فیلسوفی ارسطویی معرفی کردند که صرفا ناقل سخنان صوفیان و عارفان بودهاست. ما در این مقاله توصیف و تحلیل این سه دیدگاه خواهیم پرداخت.

ابن سینا, عرفان, آثار فرانسویان