غلامعباس حسنوند - دانشجو دکتری گروه کلام- فلسفه دین و مسائل کلامی جدید، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،
علی الله بداشتی - استاد گروه فلسفه دانشگاه قم، قم، ایران.
بابک عباسی - استادیار گروه فلسفه واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

یکی از مباحث کلامی، بحث رویت خداوند، خاصه در روز قیامت است که اشاعره و امامیه در آن اختلاف نظر دارند؛ اشاعره جواز رویت در روز قیامت، در مقابل امامیه به عدم آن معتقدند؛ هر کدام این دو با استدلال بر آیات شریفه: «مرا نخواهی دید لیکن به سوی کوه بنگر که اگر بر جای خود آرام گرفت مرا خواهی دید» (۱۴۳/اعراف)، «وجوه یومئذ ناضره ...» (۲۳/قیامت) و: «لاتدرکه الابصار و هو یدرک الابصار...» (۱۰۳/انعام)، در صدد اثبات دیدگاه خویش بر آمده اند. در این مقاله دیدگاه کلامی فخر رازی، تحلیل و بررسی شده، و سعی گردیده میزان تاثر و تاثیر از فلاسفه و متکلمان قبل و بعد در نوع نگاه وی و نقد های وارده بر دیدگاه رازی، مشخص و دیدگاه نهایی وی که کشف و رویت قلبی است و اختلاف چندانی با امامیه ندارد روشن می شود.

رویت, فخر رازی, اشعری, غزالی, رویت باطنی