مسیح پائول ساموساتا؛ حقیقتی سرکوب شده در تاریخ
عنوان مقاله: مسیح پائول ساموساتا؛ حقیقتی سرکوب شده در تاریخ
شناسه ملی مقاله: JR_JRMT-54-2_005
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JRMT-54-2_005
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
نیلوفر سلمانی - دانشجوی دکتری رشته ادیان و عرفان تطبیقی، دانشگاه تهران
قربان علمی - دانشیار گروه ادیان وعرفان تطبیقی، دانشگاه تهران
خلاصه مقاله:
نیلوفر سلمانی - دانشجوی دکتری رشته ادیان و عرفان تطبیقی، دانشگاه تهران
قربان علمی - دانشیار گروه ادیان وعرفان تطبیقی، دانشگاه تهران
مسیح شناسی پائول ساموساتا یکی از مسیح شناسی هایی است که در قرن سوم میلادی توسط سینود انطاکیه به دلیل تاکید بر انسانیت صرف عیسی و نفی الوهیت جوهری و ازلی بودن مسیح، محکوم به بدعت شد. این مسیح شناسی حول سه محور مسیح تاریخی، انسان خداگونه و پیامبر نجات بخش قرار دارد و بیانگر این مهم است که عیسی که همانند انسان های دیگر متشکل از روح و بدن است، لیکن متعالیتر، و در نقطه ای از تاریخ از مریم متولد شد، با تکامل و پرورش اخلاقی خود، شایستگی فیض فرزندی خدا را پیدا کرد و به مقام یک پیامبر و مسیحای موعود که از پیش در نقشه نجات خدا طراحی شده بود، دست یافت و با مرگ خویش برای نجات انسانها و تسخیر گناه اولیه آدم با اراده خدا وحدت یافت. نگارنده بر آنست که با نگاهی به مسیحیت سالهای اولیه، از یک سو میتوان این تئوری را مطرح ساخت که مسیح شناسی پائول ساموساتا که بیشترین قرابت را با مسیحیت اولیه دارد، احیاگر سنت فکری عیسی و اندیشه مسیحیان اولیه که عیسی را انسانی صرف می دانستند، می باشد و از سوی دیگر در تقابل با مسیح شناسی لوگوسی-کیهانی کاتولیکی است که قائل به الوهیت و انسانیت توامان عیسی است.
کلمات کلیدی: انطاکیه, دیدگاه ابیونی, دیدگاه پائولی, مسیح شناسی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1888944/