مجید کرمانی - دانشگاه علوم پزشکی ایران
محسن دولتی - دانشگاه علوم پزشکی ایران
مریم لنگری زاده - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
رضا شکاریان - اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی
سیده نسترن اسدزاده - دانشگاه علوم پزشکی ایران

زمینه و هدف: پایش مداوم کیفیت هوا برای تعیین آلاینده ها و شناسایی منابع انتشار آنها یکی از راهکارهای اساسی برای کنترل آلودگی هوا به شمار می رود. بر این اساس، هدف اصلی مطالعه ی حاضر، بررسی و ارزیابی کیفیت بهداشتی هوای شهر بجنورد در سال ۱۳۹۳می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه شاخص کیفیت هوا از طریق درون یابی بین غلظت آلاینده ها برای آلاینده معیارPM۱۰, SO۲ , NO۲ و COهوای شهر بجنورد در سال ۱۳۹۳ محاسبه شد و بر مبنای جدول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروههای خوب، متوسط، غیربهداشتی برای گروههای حساس، غیربهداشتی، بسیار غیربهداشتی و خطرناک طبقه بندی گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند که در ۱۴۹ روز از سال شاخص کیفیت هوا بیش از استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران (۱۰۰< AQI) می باشد همچنین ذرات معلق به عنوان آلاینده مسئول شناخته شد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد کیفیت هوای شهر بجنورد در نیمی از سال نامطلوب بوده و در وضعیت ناسالم از نظر حفظ سلامتی افراد جامعه بخصوص گروه حساس قرار دارد.

Health, air pollution, air quality index (AQI), particulate matter, سلامت, آلودگی هوا, شاخص کیفیت هوا, ذرات معلق