مانی شریفی - استادیار، دانشکده مهندسی صنایع و مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی قزوین؛
آرش زارع طلب - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی قزوین؛
پدرام پورکریم گیلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی قزوین؛

مسأله تخصیص افزونگی (Redundancy Allocation Problem) (RAP) یکی از مسائل بهینه سازی قابلیت اطمینان است. این مسأله شامل ترکیبی از سطوح مناسب افزونگی تحت سیاست های مشخص برای حداکثرسازی قابلیت اطمینان سیستم با در نظر گرفتنمحدودیتهای از پیش تعیین شده است. از دیرباز تا کنون فرضیات متنوعی روی مدلهای RAP پیاده سازی شده است تا این مدلها به شرایط واقعی نزدیکتر شوند. امکان انتخابسیاست قرارگیری اجزا در زیر سیستمهای مختلف یک سیستم سری- موازی از جمله ی این فرضیات است. در این مقاله قصد داریم تا با در نظر گرفتن فعالیتهای فنی و سازمانی و تأثیر آنها بر روی پارامترهای مدل ضمن نزدیکتر کردن شرایطمدل به دنیای واقعی، سطح قابلیت اطمینان را نسبت به زمانی که این فعالیتها وجود ندارد افزایش دهیم. از سوی دیگر با توجه به اینکه به دلیل پیچیدگیهای مدلهای RAP روشهای مختلف حل مسأله تاکنون برای آنها آزموده شده است ما نیز در این مقاله قصد داریم تا با دو الگوریتم فراابتکاری ژنتیک به حل مدل مذکور بپردازیم .

قابلیت اطمینان، مسئله تخصیص افزونگی، الگوریتم ژنتیک، الگوریتم ممتیک، فعالیت های فنی و سازمانی