علی خاکشور - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
معصومه طاهرپور - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
فاطمه خراشادی زاده - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
ایران مددی - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
سارا نجومی - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
ژیلا شیخی - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

چکیده زمینه و هدف: افزایش مقاومت میکروبی به داروهای آنتی بیوتیک یک پدیده شایع در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تجویز درست، نادرست و بی رویه آنتی بیوتیک در کودکان زیر ۵ سال مبتلا به گاستروآنتریت در بخش اطفال بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد در سال ۱۳۸۹ به انجام رسید. بیماران و روش کار: این مطالعه مقطعی یک گروهه بر روی ۲۹۲ کودک زیر ۵ سال مبتلا به گاستروآنتریت در بخش اطفال بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد در سال ۱۳۸۹ به انجام رسید. نمونه ها بصورت غیر احتمالی در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از ۳ پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، نتایج آزمایشگاهی و مداخلات درمانی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۱ و آزمونهای کای دو و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از کودکان مورد مطالعه۵۳ درصد پسر و ۴۷ درصد دختر بودند آزمون کای دو نشان داد که بین تجویز آنتی بیوتیک و آزمایش مدفوع ارتباط معنی داری وجود دارد (۰۱/۰P =). بطوریکه در گروهی که آنتی بیوتیک تجویز شده بود ۷۰ درصد آزمایش مدفوع منفی داشتند. ضریب توافق کاپا ۱۲۵/۰- بود. یعنی بین تجویز آنتی بیوتیک و نتیجه آزمایش مدفوع توافق معکوس وجود داشت. نتیجه گیری: انتخاب رژیم آنتی بیوتیکی بر اساس کشت و تستهای تشخیصی یک فرآیند پیچیده با دخالت چندین عامل مختلف است. با توجه به اینکه اکثر گاستروآنتریتها در اطفال، ویروسی می باشد، لازم است جهت جلوگیری از مقاومتهای میکروبی آنتی بیوتیک در اسهال بر اساس نتایج آزمایشگاهی (کشت مدفوع و آنالیز مدفوع) آنتی بیوتیک در موارد مناسب و لازم تجویز گردد.

Keywords: Antibiotic resistance, Children, Diarrhea, واژه های کلیدی: اسهال, آنتی بیوتیک, مقاومت میکروبی