شاهین مافی نژاد - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
قاسم بیانی - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
یاسمن بزرگ نیا - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
مهوان خداپرست - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
شکوفه جودت - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

زمینه و هدف: هیپربیلی روبینمی یک مشکل شایع در بین نوزادان است. پیشگیری از بروز زردی شدید مطمئن تر از درمانهای رایج نظیر فتوتراپی یا تعویض خون می باشد. در بعضی از مطالعات حیوانی و انسانی ارتباط میزان روی و شدت زردی مطرح شده است. در این مطالعه به بررسی تاثیر خوراکی روی بر بیلی روبین نوزادان زیر ۱۸۰۰ گرم طی هفته اول پرداختیم. مواد و روش کار: تحقیق حاضر به صورت یک مطالعه کارآزمایی بالینی در نوزادان بیمارستان بنت الهدی بجنورد انجام گرفت. نوزادان زیر ۱۸۰۰ گرم که سن ۲۴±۶ ساعت داشته باشند وارد مطالعه شدند و به ۲ گروه مداخله (دریافت سولفات روی) و گروه کنترل تقسیم شدند. بررسی بیلیروبین سرمی روزهای ۳ و ۷ صورت گرفته و متوسط زمان فتوترابی با هم مقایسه شدند. اطلاعات مربوط به متغیرهای کیفی و کمی گروهها بر اساس تست کای دو و  تی مستقل با نرم افزار SPSS ۱۵ آنالیز شدند. یافته ها: از ۶۶ نوزاد مورد بررسی ۳۲ نفر در گروه مورد و ۳۴ نفر در گروه پلاسبو قرار گرفتند. میانگین بیلی روبین روز سوم در گروه a و b به ترتیب ۲±۷/۷ و ۲±۷/۸ (۰۵۳/۰=p) و روز هفتم ۲±۰/۶ و ۲±۶/۷ (۰۱۲/۰=p) اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان داد. گروه دریافت کننده پلاسبو نسبت به زینک سولفات بیشتر نیازمند دریافت فتوتراپی بوده است (۸۴ و ۱۰۸ ساعت).   نتیجه گیری: در این مطالعه، تجویز سولفات روی خوراکی به میزان ۱۰ میلی گرم روزانه باعث کاهش بیلی روبین سرمی در نوزادان نارس شد. در این مطالعه نیاز به فتوتراپی درگروه مورد کمتر از گروه پلاسبو بود. با مصرف روی هیچ گونه اثر سوء کوتاه مدت در نوزادان گزارش نگردید. واژه های کلیدی: نوزاد، بیلی روبین، سولفات روی، فتوتراپی

Newborn, bilirubin, Zinc Sulfate, Phototherapy., نوزاد, بیلی روبین, سولفات روی, فتوتراپی