محسن صابر مقدم رنجبر - دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
قاسم سلطانی - دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد ، ایران
آرش اکابری - گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
سید محمد علوینیا - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران

چکیده زمینه و هدف: لرز بعد از بیهوشی باعث افزایش نیاز بدن به اکسیژن تا حد ۵۰۰%، افزایش درد بعد از عمل، طولانی شدن ریکاوری، افزایش تهوع -استفراغ، بالا رفتن فشار خون، افزایش فشار چشم و مغز می‎شود. مپریدین از پرکاربردترین داروها در درمان و پیشگیری از آن است ولی دارای عوارض شناخته شده مخدرها است. با هدف یافتن درمان موثر با عوارض جانبی کمتر، این مطالعه به مقایسه اثر درمانی دو داروی اندانسترون و مپریدین در درمان لرز بعد از بیهوشی پرداخت. مواد و روشکار: در این کار آزمائی بالینی تصادفی سه سوکور تعداد ۲۰۶ بیمار در ۳ گروه مساوی مورد مطالعه قرار گرفتند. روش آنالیز آماری تست کای دو و آزمون تی زوجی بود. همه بیماران در همان گروهی که بر اساس تصادفیسازی قرار گرفته بودند آنالیز شدند (Intention to treat). کلیه تحلیل های آماری در نرم افزار SPSS ۱۸ انجام گردید. یافته ها: تفاوت معنی‎دار آماری از نظر پاسخ به درمان در سه گروه مشاهده شد و در گروه مپریدین تعداد درمان شدهها بیشتر بود (۰۰۱/۰ P<). همچنین افرادی که با مپریدین درمان شدند به طور معنی داری از ۵۰ درصد بیشتر بودند، در حالیکه افرادی که با اندانسترون درمان شدند با ۵۰% تفاوت معنیدار آماری نشان ندادند و در بیماران درمان شده با دارونما این تعداد به طور معنی داری از ۵۰ درصد کمتر بود. نتیجه گیری : هر چند مپریدین در درمان لرز بعد از بیهوشی موثرتر از اندانسترون است، ولی با توجه به تفاوت معنی دار مشاهده شده اندانسترون نسبت به دارو نما، اندانسترون نیز میتواند در مواردی که کنتراندیکاسیون استفاده از مپریدین وجود دارد، یک درمان مناسب باشد.

Key words: Post anesthesia shivering, therapy, Ondansetron, Meperidine, واژ ه های کلیدی: لرز بعد از بیهوشی, درمان, اندانسترون, مپریدین