سید کاوه حجت - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
محبوبه طباطبایی چهر - گروه مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
حامد مرتضوی - دانشکده پرستاری ومامایی ، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
ابراهیم ابراهیمی ثانی - مرکز مراقبت بعد از خروج زندانهای خراسان شمالی، بجنورد، ایران
حسن مرادیان - مرکز مراقبت بعد از خروج زندانهای خراسان شمالی، بجنورد، ایران
جعفر جعفری - مرکز مراقبت بعد از خروج زندانهای خراسان شمالی، بجنورد، ایران

چکیده زمینه و هدف: وابستگی به مواد مخدر افیونی، یکی از مشکلات مهم بهداشتی در ایران است و اکثر بیماران وابسته به این مواد دچار اختلالات روانی همراه نیز می باشند. پژوهش حاضر با هدف، بررسی مقایسه ی نیمرخ روانشناختی دو گروه تحت درمان با متادون و گروه وابسته به مواد مخدر انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، ۱۴۲ بیمار مرد وابسته به مواد مخدر و ۱۴۶ نفر مرد تحت درمان نگهدارنده متادون بود. داده ها با SCL- ۹۰- R مراجعه کننده به مراکز درمان با متادون شهر بجنورد مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزار مطالعه، پرسشنامه و ضریب اطمینان ۹۵ % تحلیل شدند. SPSS استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، تی مستقل و با نرم افزار ۱۶ یافته ها: متغیرهای تاثیر گذار در دو گروه (سن، تحصیلات، وضعیت تاهل، مدت و نوع مصرف مواد مخدر) همگن بودند. نمره میانگین ۱)بود که اختلاف معنی داری /۵۸±۰/ ۲) و گروه وابسته به متادون ( ۶۲ /۱±۰/ کلی نیمرخ روانشناختی گروه وابسته به مواد مخدر ( ۵۶ تفاوت معنی داری به نفع گروه تحت درمان متادون SCL همچنین در کلیه زیر مقیاس های تست ۹۰ .(P< ۰/ مشاهده گردید ( ۰۰۱ مشاهده شد. نتیجه گیری: افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون نسبت به افراد وابسته به مواد مخدر از علائم آسیب شناختی روانی کمتری برخوردار بودند، لذا درمان نگه دارنده با متادون علاوه بر بهبود وابستگی جسمی، آسیب های روانشناختی بیماران را نیز بهبود می دهد.

Key words: Psychological profiles, methadone maintenance treatment, substance dependency, واژه های کلیدی: نیمرخ روانشناختی, درمان نگهدارنده با متادون, وابستگی به مواد مخدر