سید داود مفتاق - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
نورالله محمدی - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
آرش نجیمی - دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی روش های مختلف درمان اختلال نقص توجه – بیش فعالی (آموزش رفتاری مادر، خودآموزی کلامی به کودک و دارو درمانی) بر تغیرات سلامت روان مادران انجام پذیرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی ۹۵ نفر از مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی به دو روش نمونه گیری چند مرحله ای و نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب و در چهار گروه آموزش رفتاری مادران، خود آموزی کلامی به کودکان، دارو درمانی و گروه کنترل قرار گرفتند. از پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) به منظور بررسی اثر مداخلات انجام گرفته استفاده گردید. همه گروه های مورد مطالعه پس از مداخله و ۲ ماه پس از آن در مرحله پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نرم افزار SPSS ۱۵و آزمون اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج کاهش معناداری را در گروه های آموزش رفتاری مادران و دارو درمانی در مرحله ی پس آزمون (به ترتیب ۰۴/۰=P، ۰۰۷/۰=P) و پیگیری (۰۰۲/۰=P) نسبت به مرحله ی پیش آزمون نشان می دهد. نمرات شاخص سلامت روان در گروه دریافت کننده خود آموزی کلامی و گروه کنترل به کودکان حاکی از آن است که بین هیچ یک از مراحل سه گانه ارزیابی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: روش های آموزش رفتاری مادران و دارو درمانی، بکار گرفته شده در درمان اختلال نقص توجه- بیش فعالی کودکان سبب بهبود سلامت مادران می شود.

Keywords: Attention deficit-hyperactivity disorder, mothers, mental health, CSI-۴, واژه های کلیدی: اختلال نقص توجه-بیش فعالی, علائم مرضی کودک, سلامت روان, مادران