علی خلدبرین - کارشناس بازنشسته دفتر امور بیابان، سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور، تهران، ایران.

با نگاهی گذرا بر شش دهه فعالیت های «تثبیت شن های روان در ایران»، امروزه می توان برآیند دستاوردهای حاصل از بیش از نیم قرن «تاغ کاری» را، که عموما مترادف با تثبیت شن قلمداد شده و با همت بلند و زحمات فراوان صدها کارشناس و سایر دست اندرکاران فعالیت های اجرایی انجام شده است، مشاهده کرد. کارهایی که با بهره گیری از نتایج مطالعاتی و تحقیقاتی ده ها اندیشه ورز و پژوهشگر، با صرف بیش از صدها میلیارد تومان هزینه، در پهنه ای به وسعت چند میلیون هکتار در سطح مناطق خشک و بیابانی کشور انجام شده است. بدون تردید این فعالیت ها را می باید با وجود فراز و فرودهای بسیار و مطرح شدن دیدگاه های متفاوت درباره آنها، اقداماتی ارزشمند و کارا، در رابطه با ممانعت از حرکت ماسه های روان، کاستن از بروز نسبی پدیده گردوغبارهایی که دارای منشا داخلی هستند، مقابله با بیابان زایی، حفاظت، بازسازی و بازآفرینی پوشش گیاهی در پهنه هایی از مناطق بیابانی کشور قلمداد کرد، کارهایی که به نوبه خود اثرات مثبتی را در توسعه پایدار بخش هایی از سرزمین ما به همراه داشته است.