فهم ساختار قدرت سیاسی یکی از اساسی ترین مسائلی است که یک جامعه شناس سیاسی بدان نیازمند است. به طوری که بدون درک دقیق ویژگی های ساختار قدرت سیاسی و نحوه اعمال آن در هر دوره تاریخی، به تحلیل صحیح و کاملی از جوهر و رویدادهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نمی توان دست یافت. حکومت پهلوی دوم و پیامدهای آن ازجمله رویدادهای مهمی است که درک درست آن درگرو فهم علمی از ویژگی ها، ماهیت ساختار سیاسی، وضعیت نخبگان سیاسی و گروه های اعمال کننده قدرت در آن است. روش این پژوهش، توصیفی - تحلیلی و بر اساس نگرش تاریخی- جامعه شناختی است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که محمدرضا شاه ساخت قدرت را شدیدا به خود و حلقه درونی محفل دربار وابسته کرد، به طوری که در سال های ۵۷-۱۳۴۲ روند روابط غیررسمی محفل درونی شاه جایگزین نهادهای رسمی شد

محمدرضا شاه, ساختار قدرت, نخبه گرایی, پهلوی دوم