حمیدرضا عباسی - مربی پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

میزان کل ریزش­ های جوی از اول مهر لغایت ۱ اسفند سال آبی ۹۸-۹۷ بالغ بر ۱۸۳ میلیمتر در سطح کشور بوده است که   نسبت به میانگین دوره­های  مشابه درازمدت ( ۱۳۳ میلیمتر) ۳۸ درصد افزایش و نسبت به سال آبی گذشته (۶۲ میلیمتر) ۱۹۵ درصد رشد نشان می­دهد (بی نام، ۱۳۹۷). بیشتر بارشهای مذکور بصورت سیلابی روی داده اند، بطور مثال تنها در منطقه ساحلی هندیجان، در طول ۲۴ ساعت ۱۲۰ میلیمتر بارش سیل آسا در آذرماه روی داده است.همچنین، بخشهای بزرگی از دشتهای سیلابی و رسوبی خوزستان تحت تاثیر سیلابهای رود زهره قرار داشته اند. هورهای شریفیه، منصوری و شاه حمزه (مشرعات ماهشهر) که در گذشته کانونهای اصلی ریزگرد بودند بواسطه این سیلابها آبگیری شدند و پس از آن پوشش گیاهی، بخصوص یکساله ها، رشد چشمگیری یافتند. سوال اساسی اینست که آیا با افزایش ناگهانی چنین بارشهای سنگینی، کانونهای ریزگرد مهار شده­اند؟ آیا روند تخریب خاک کاهش و تخریب اکوسیستم تخفیف یافته است؟ با این وجود، برنامه های مهار و تثبیت کانونهای ریزگرد چگونه باید پیش رود...