در این مقاله قصد بررسی عوامل همگرایی ایران و سوریه را داریم که به دو عامل منافع مشترک و دشمن و تهدید مشترک در این مورد می­پردازیم و در پایان مقاله به این موضوع می­پردازیم که تحولات اخیر سوریه چه تاثیری در این همگرایی داشته است. نکته مهم، همکاری سوریه با جنبش­های آزادی بخش فلسطینی و لبنانی بود که با توجه به رویکرد جدید ایران پس از انقلاب در قبال همگی فلسطین، همگی این­ها در پیوند دو کشور پس از ۱۹۷۹ نقش قابل توجهی داشت. روابط ایران و سوریه پس از انقلاب اسلامی ایران به تدریج توسعه یافت و دو کشور عملا به هم­پیمانان راهبردی مبدل شده­اند. سوریه عالی­ترین سطح روابط یک کشور عربی با ایران را دارد

همگرایی, منافع ملی, منافع ملی مشترک