ایمان حکیمی - Assistant Professor, Faculty of Business Management & IT Management, Payame Noor University, Tehran, Iran

انسان ها به واسطه کار معنای وجودی خویش را می یابند و از این جهت کار می تواند بنیان و کانون زندگی بشر قلمداد شود. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی این موضوع بود که چگونه شخصیت پویا و معنویت فردی و سازمانی پرستاران می تواند سبب بهبود ادراک معناداری کار و تعلق شغلی حاصل از آن شود. طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر کلیه پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۸ می باشد که از بین آنها ۲۷۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. از پرسشنامه های معنویت فردی و سازمانی، شخصیت پویا، معناداری کار و تعلق شغلی برای گردآوردی داده استفاده شد. پس از اطمینان از پایایی و روایی ابزار پژوهش، تحلیل داده ها با نرم افزار Lisrel ۸.۸ و با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته ها حاکی از آن بود که هر چند معنویت فردی، تجارب پرستاران را از معناداری کارشان افزایش نمی دهد؛ اما این سازه همراه با متغیرهای معنویت سازمانی و شخصیت پویا می توانند به عنوان پیشایندهای تعلق شغلی مد نظر قرار گیرند. در نهایت، شواهد حاکی از تایید نقش میانجی گری نسبی معناداری کار در ارتباط بین این سازه های سه گانه با تعلق شغلی در جامعه مورد مطالعه بود.

Personal spirituality, organizational spirituality, Meaning of Work, job engagement