جعفر شویچی - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی هیجانی مردان معلول جسمی-حرکتی بود. پژوهش حاضر از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ای مردان ۲۰ تا ۳۵ ساله معلول جسمی-حرکتی مراجعه کننده به آسایشگاه معلولین شادگان در سال ۱۳۹۷ بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش هدفمند و بر اساس نمرات پرسشنامه های رفتارهای خودمراقبتی و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی در پیش آزمون، ۳۰ نفر که ملاک های ورود به مطالعه را داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در ۲ گروه، ۱۵ نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند و تنها گروه آزمایشی، آموزش واقعیت درمانی را به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند و گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه آزمایشی و گروه گواه در هر دو متغیر خودمراقبتی و خودتنظیمی هیجانی تفاوت معنی دار وجود دارد. بر این اساس آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی هیجانی مردان معلول جسمی-حرکتی موثر است.

آموزش واقعیت درمانی, خودمراقبتی, خودتنظیمی هیجانی, مردان معلول جسمی-حرکتی