رابطه علی مذهبی بودن و معنویت با سازگاری روانشناختی با میانجی گری دلبستگی به خدا در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل رابطه علی مذهبی بودن و معنویت با سازگاری روانشناختی با توجه به نقش واسطه ای دلبستگی به خدا می باشد. براین اساس، ۱۴۴ نفر (۸۲ دختر و ۶۲ پسر) از دانشجویان دانشگاه جندی شاپور اهواز به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس تجربه معنوی روزانه (۲۰۰۲)، مقیاس درونی-بیرونی عصر جهانی (۱۹۹۰)، مقیاس کوتاه افسردگی-شادکامی (۲۰۰۴)، مقیاس دلبستگی به خدا (۲۰۰۳)، سیاهه دلبستگی به خدا (۲۰۰۴) و مقیاس رضایت از زندگی (۱۹۸۵) بود. برازندگی مدل پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری آزمون شد. اثرات غیرمستقیم نیز با استفاده از روش بوت استراپ مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که رابطه مذهبی بودن و معنویت با سازگاری روانشناختی از طریق متغیر میانجی دلبستگی به خدا برقرار بوده است. همچنین، الگوی پیشنهادی از برازش خوبی بهره مند بوده و سازگاری روانشناختی از طریق مذهبی بودن، معنویت و دلبستگی به خدا پیش بینی و تبیین شده است (۹۳/۰GFI =) و (۰۲/۰RSMEA =).

Keywords:

religiosity , spirituality , psychological adjustment , attachment to god