مهناز غیاثی - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه اصفهان (نویسنده مسوول)
حسین مولوی - دکترای تخصصی روان سنجی، استاد گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان
حمید طاهر نشاط دوست - دکترای تخصصی روان شناسی بالینی، استاد گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان
مژگان صلواتی - دکترای تخصصی روان شناسی بالینی، استادیار گروه روان پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران

این پژوهش، با هدف بررسی ساختار عامل پرسشنامه ی طرحواره ی یانگ (نسخه ی سوم فرم کوتاه، ۲۰۰۵) در دو گروه افراد بالینی و غیربالینی در شهر تهران انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش عبارت بود از تمامی افراد بالینی و غیربالینی در شهر تهران در تابستان و پاییز سال ۱۳۸۷. نمونه ی غیربالینی، ۴۷۰ نفر (مرد= ۱۶۵ نفر، زن= ۳۰۵ نفر) از افرادی بودند که به کلینیک های ارایه دهنده ی خدمات روانشناختی و روانپزشکی مراجعه نکرده بودند و گروه بالینی ۸۲ نفر (مرد= ۳۷ نفر، زن= ۴۵ نفر) از افرادی بودند که تشخیص روانپزشکی بر مبنای DSM IV-TR را دریافت کرده بودند. افراد شرکت کننده در دو گروه به شیوه ی نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. کلیه ی آزمودنی ها به پرسشنامه ی طرحواره ی یانگ (نسخه ی سوم فرم کوتاه) و مقیاس نگرش های ناکارآمد پاسخ دادند. داده ها با روش تحلیل عامل تاییدی، تحلیل ممیز و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. طی تحلیل عامل در گروه غیربالینی، ۱۲ عامل حاصل شد که سه عامل با عامل های ۱۸ گانه ی یانگ مطابقت کامل داشتند. ضریب آلفای کرونباخ ۹۴/۰، میزان ویژگی بین ۵۷/۰ تا ۷۳/۰، میزان حساسیت بین ۲۰/۵۱ تا ۶۰/۶۴ و میزان روایی همزمان ۶۴/۰ برای عامل های استخراج شده به دست آمد. یافته های پژوهش نشان داد نقاط برش عامل ها به منظور تشخیص سرندی توسط پرسشنامه ی طرحواره ی یانگ (نسخه ی سوم فرم کوتاه)، قدرت تشخیص بین دو گروه افراد بالینی و غیربالینی را دارد. نتایج این پژوهش،تا حدودی هماهنگ با پژوهش های گذشته می باشد.

پرسشنامه ی طرحواره ی یانگ, تحلیل عامل تاییدی, ویژگی های روانسنجی, پایایی, روایی