امیر حسین داورزنی
ناهید هواسی سومار

فقدان صمیمیت در روابط زوجین ، ازدواج آنها را بی ثبات نموده است . این پژوهش با هدف بررسی تاثیر زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین جوان انجام شده است . طرح این پژوهش ، نیمه تجربی با پیش آزمون ، پس آزمون و پی گیری با دو گروه آزمایش و کنترل است . جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین جوان متقاضی طلاق که ۴ ماهه نخست سال ۹۴ جهت اختلاف زناشویی به دادگاه مراجعه و به مرکز مشاوره مهرآفرین قوچان ارجاع داده شدند، تشکیل می داد. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش که با استفاده از نمونه در دسترس انجام گرفت ، به صورت تصادفی، انتخاب شدند. زوجین به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ زوج ) و گروه کنترل (۱۰ زوج ) قرار گرفتند. زوج درمانی شناختی رفتاری، برای گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا و گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت ازدواج بود. نتایج نشان داد که تفاوت میانگین های تعدیل شده پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنادار (۱۵۲۳۱=F، ۰۰۰۰۵=P) و فرضیه پژوهش تایید گردید یعنی زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین جوان تاثیر دارد و ۸۳ درصد واریانس نمرات کل باقی مانده متاثر از زوج درمانی شناختی رفتاری میباشد. میزان توان آماری نیز یک بود که حاکی از میزان دقت در کشف تفاوت های معنادار و حجم نمونه مناسب بود. در نهایت اجرای این روش مداخله آموزشی و درمانی را برای بهبود روابط زوجین و اقدامات لازم جهت پیشگیری از مشکلات زناشویی، ارتباطی و عملکردهای مختلف خانواده توصیه می گردد.

روابط زوجین، مکشلات زناشویی، خانواده