بصیره زندکریمی
میرمحمود میرنسب

جهان در طول دهه گذشته ، شاهد افزایش روزافزون رفتارهای پرخاشگرانه 1 و خشونت آمیز 2 نوجوانان 3 بوده است ، که این رفتارها به صورت آزار دیگران و پرخاشگری فیزیکی و کلامی 4 در موقعیت های اجتماعی ، مدرسه و خانواده خود را نشانمی دهند. وقایعی از این قبیل این اعتقاد را که دانش آموزان در مدارس از امنیت برخوردارند مورد چالش قرار داده است .(2005 ، (سایمون 5همان طور که می دانیم یکی از بهترین راه های حل مسأله پرخاشگری ، شناخت عوامل پدیدآیی آن است ، شیوه هایفرزند پروری 6 نیز به عنوان متغیر مستقل این پژوهش یکی از مؤلفه های بسیار مهم در خانواده است که مجموعه ای ازرفتار ها است که تعاملات کودک- والد را در طول دامنه گسترده ای از موقعیت ها، توصیف می کند و یک جو تعاملی سبک های فرزندپروری ، « تیپ نگر » تأثیر گذار را به وجود می آورد (محرابی، 1383 ). شاید بهترین مدل تأثیرگذار در رویکردمدلی است که بامریند 7 در سال 1973 پیشنهاد کرده است. بامریند به وسیله مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه و استفاده از روشروش های آماری دسته بندی کردن و تحلیل عامل، سه سبک تربیتی شناخته شده والدینی را معرفی کرد : مقتدرانه ، سهل گیرانه و استبدادی .2006 ) اشاره کرد که در ) از میان مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است می توان به پژوهش ییزن و همکاران 8پژوهششان روابط معنی داری را بین عوامل خانوادگی مانند حرفه والدین، الگوهای تربیت فرزندان و نوع خانواده ها وپرخاشگری کودکان و نوجوانان یافتند. بر اساس آن چه گفته شد سؤال اصلی تحقیق حاضر این است که آیا سبک های فرزندپروری والدین دانش آموزان نوجوان پرخاشگر و غیر پرخاشگر سال سوم دبیرستان با هم متفاوت است؟