احمد راهدار - کارشناسی ارشد جغرافیا برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز

یکی از مسائل مهم فقر شهری؛ حاشیه نشینی است. شدت توسعه ،محلات حاشیه به دلیل مهاجرت روستاییان به شهرها،مهاجرت از شهرهای کوچک به کلان شهرها و همچنین فقر، بیکاری، ارزانی ملک، ارزانی اجاره بها و ارزانی زمین در مناطقحاشیه است مهاجرت از روستا به شهر و ارزانی مسکن در مناطق حاشیه نشین نسبت به سایر محلات موجب شده تا خانواده هایکم درآمد و زوجهای جوان این مناطق را برای زندگی انتخاب کنند نباید مناطق حاشیه نشین را به حال خود رها کرد چراکهرهاسازی این مناطق منجر به اشاعه و گسترش آسایب به سایر نواحی و نقاط شهری خواهد شد. با توجه به گسترش حاشیه نشینیدولت به تنهایی نمی تواند در بهسازی بافت های غیررسمی و ساماندهی و نیازسنجی آن ها نقش ایفا کند باید از ظرفیت های سازمانهای مردم نهاد، شهروندان ، مساجد و تکایا، روحانیون ، نخبگان دانشگاهی هم استفاده کنیم. تحقیق پیش رو به لحاظ هدف ازنوع کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی می باشد. گردآوری اطاعات به روش کتابخانه ای مشتمل بر مقاله ها، کتب و اسنادصورت پذیرفت. نتایج نشان می دهد که مولفه هایی از قبیل شکل گیری جامعه مدنی قدرتمند و تاثیر گذار، ارتقای سرمایهاجتماعی در جامعه و مشارکت شهروندان در فرآیند خط مشی گذاری عمومی (توانمند سازی حاشیه نشینی) از مهترین عوامل درراستای توانمند سازی ساکنان حاشه نشین می باشند.

مشارکت، سازمان های مردم نهاد، توانمند سازی، حاشیه نشین