جواد قصابی چورسی - کارشناس ارشد، رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

گرمایش جهانی، تخریب لایه ازن، افزایش سطوح آلودگی محیطی و انقراض گونه ها و تغییرات زیست محیطی برگشت ناپذیر ناشیاز انسان، توجه به اکولوژی و مسائل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر کرده است. تغییرات به دلیل شرایط اقلیمی و پایداریهرروز ظهور می کنند و اهمیت بیشتری پیدا می کنند. صحبت از پایداری در معماری را می توان بهعنوان تفکر طراحی، ساخت و سازه هایآینده تعبیر کرد. نه تنها به دلیل پایداری فیزیکی ساختمان، بلکه با پایداری و حفظ سازه و منابع انرژی آن؛ بنابراین، به نظر می رسد کهپایداری یک مدل را می توان بر این اساس تصور کرد که ما از منابع موجود قبل از هدر دادن یا نادیده گرفتن آنها به نحو احسناستفاده کنیم. این سبک معماری یکی از گرایش های مدرن معماری است که با محیط طبیعی هماهنگ است که یکی از نیازهایاساسی بشر در دنیای صنعتی امروز است. به طورکلی این نگرش برای جلوگیری از تخریب طبیعت و حفظ محیط زیست و توجه بهنسل های آینده است. استفاده بهینه از انرژی و استفاده از مواد بازیافتی در ساخت جنبه های بومی و فرهنگی، مفهوم اصلی استفاده ازاکولوژی در معماری است که در دو دهه گذشته گسترش یافته است. به طور خلاصه تعریف اکولوژی ساختمان مبتنی بر تمرکز بر قابلیتساختمان برای ادغام عوامل محیطی و جوی و تبدیل آنها به کیفیت و راحتی فضا است. امروزه به نظر میرسد توسعه پایدار ودلالت های آن با اهداف و مقاصد معماری و شهرسازی نوین همخوانی دارد و میتواند به عنوان عاملی کمک کننده در دستیابی به اهدافپایداری تلقی شود.

توسعه پایدار، معماری پایدار، طراحی اقلیمی، بستر و محیط