زینب آقازاده خانشیر

افزایش تخلخل و تراوایی سنگهای مخزنی در شرایط سطحی به سبب کاهش فشار روباره، سبب می شود تا مقدار هیدروکربن برجا بیشتر از مقدارواقعی آن محاسبه گردد. در این مطالعه، تاثیر فشارهای مخزنی بر تغییرات تراوایی سازندهای کربناته کنگان و دالان در بخش مرکزی خلیج فارس موردبررسی قرارگرفته است. تخلخل و تراوایی ۱۱۱ نمونه پلاگ در فشارهای روباره ۱۴/۷، ۲۲۰۰، ۳۷۰۰، ۵۰۰۰ و ۵۷۰۰ (به واحد psi)اندازه گیری شد. رفتار تراوایی نمونه ها در برابر فشار در نمونه های مختلف، متفاوت بود و درنتیجه نمونه ها به دسته های همگن تر تقسیم شدند.به منظور ارزیابی ناهمگنی و بررسی دقیق این رفتار، در این مطالعه از شناخته شده ترین روش های تعیین گونه سنگی شامل وینلند، شاخص منطقهجریان، لوسیا و محدوده داده تخلخل و تراوایی استفاده شد. تغییرات تراوایی در برابر فشار برای هر نمونه رسم گردید و رابطه کاهش میزانتراوایی با افزایش فشار برای هر نمونه تعریف شد. با توجه به اینکه هدف این مطالعه بررسی چگونگی تغییرات تراوایی در برابر فشار است، شیب خطحاصل به عنوان شاخص تغییرات در نظر گرفته شد و نمونه هایی با شیب یکسان به عنوان نمونه های مشابه در نظر گرفته شدند. به عبارت دیگرچنانچه آهنگ تغییرات تراوایی در نمونه ها با تغییرات فشار یکسان بود، این نمونه ها در این مطالعه مشابه هم در نظر گرفته شدند. سپس، ضریبتغییر به عنوان شاخص پراکندگی شیب خطوط، در هرگونه سنگی محاسبه شد. نتایج حاصل از روشهای گوناگون تعیین گونه سنگی نشان داد کهبهترین روشها برای ارزیابی ناهمگنی آزمایش تغییر تراوایی با فشار، به ترتیب کارایی عبارت از وینلند، محدوده تراوایی، محدوده تخلخل، لوسیاو شاخص منطقه جریان هستند. این امر به سبب تاثیر همزمان تخلخل و تراوایی در فرمول محاسبات این روشها است.

تغییرات تراوایی، فشارهای مخزنی، گونه سنگی، کنگان، دالان