یوسفعلی عطاری - عضو هیات علمی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز
منیجه شهنی ییلاق - عضو هیات علمی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز
عاشورمحمد کوچکی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده دانشگاه شهید چمران
کیومرث بشلیده - عضو هیات علمی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز

پژوهش حاضر از جمله پژوهشهای آزمایشی میدانی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است که به منظور بررسی تاثیر آموزش گروهی مهارتهای اجتماعی در سازگاری فردی - اجتماعی نوجوانان بزهکار در بند ۳ ندامتگاه شهرستان گنبد کاووس انجام شده است . ۴۰ نفر نوجوان زیر ۱۸ سال به صورت تصادفی ساده از میان جامعه پژوهش انتخاب و به شیوه تصادفی ساده به دو گروه ۲۰ نفری گمارده شدند. قبل از انجام مداخله آزمایشی (ارائه متغیر مستقل ) دو گروه با استفاده از پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا (CTP) پیش آزمون شدند. سپس گروه آزمایشی به مدت ۱۰ جلسه یک ساعته تحت آموزش مهارتهای اجتماعی به صورت گروهی قرار گرفت (مهارتها رفتارهای مربوط به خود، رفتارهای مربوط به دیگران ، رفتارهای مربوط به محیط و رفتارهای مربوط به کار). یک هفته پس از انجام مداخله بار دیگر هر دو گروه با استفاده از آزمون (CTP) پس آزمون شدند. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری بر روی تفاضل نمره های پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که : نوجوانان بزهکار گروههای آزمایشی و گواه از لحاظ ۱۲ خرده مقیاس آزمون سازگاری فردی - اجتماعی کالیفرنیا (CTP) متفاوتند. در نهایت ، یافته ها گواه آن است که که آموزش مهارتهای اجتماعی (مداخله درمانی ) باعث افزایش سازگاری فردی و اجتماعی در نوجوانان بزهکار شهرستان گنبدکاوس می شود.

آموزش مهارتهای اجتماعی , سازگاری فردی , سازگاری اجتماعی , بزهکاری