مینا تقی پور کرده مهین - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش فیزیک، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
فاطمه احمدی - دانشیار، گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
ابراهیم ریحانی - دانشیار، گروه ریاضی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

فرایند آموزش مراحل مختلفی دارد که یکی از مهم­ترین این مراحل، ارزیابی برنامه­ های آموزشی است. یکی از مدل­ های ارزشیابی نوین که می ­توان به عنوان یک ابزار کیفی در ارزیابی سطح یادگیری دانش آموزان به کار برد، مدل ارزشیابی ­سولو است. هدف از این پژوهش، بررسی ساختار نتایج یادگیری قابل مشاهده فراگیران در درس فیزیک، به کمک حل یک آزمون و ارزیابی پاسخ ­های آن­ها به کمک مدل سولو است. روش این تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان فردیس هستند که از میان آن­ها ۲۵۱­ نفر ازدانش آموزان پایه دهم، یازدهم و دوازدهم به طور نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ­ای، انتخاب شده اند. نتایج نشان می ­­دهد که به طور میانگین ۸۲ درصد دانش ­آموزان پایه دهم، ۶۵ درصد از دانش ­آموزان پایه یازدهم و ۸۶ درصد از دانش ­آموزان پایه دوازدهم مدارس نظری شهرستان فردیس، در سطح تک ­ساختاری قرار دارند و تقریبا هیچ یک به سطوح بالای سولو یعنی سطوح رابطه ­ای و انتزاع تعمیم یافته دست نیافتند.

ارزشیابی, آموزش علوم, طبقه بندی سولو, فیزیک شناوری, یادگیری