حجت حلاج ازغندی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی مشهد واحد داشنور نیشابور، ایران
مهدی رضائی عشرت آبادی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی مشهد واحد داشنور نیشابور، ایران
ابوالفضل نیلوفری - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی مشهد واحد داشنور نیشابور، ایران
محمدجواد ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی مشهد واحد داشنور نیشابور، ایران

فعالیت های آموزشی هر کشور را میتوان نوعی سرمایه گذاری برای آینده دانست. هدف اصلی این سرمایه گذاری توسعه انسانی و یابه عبارتی، رشد آگاهی و توانایی های بالقوه انسان است. با پیشرفت روزافزون علم و فناوری نقش آموزش و پرورش دچار دگرگونیشده است، به طوری که وظیفه اصلی نظام آموزشی، کشف و پرورش استعدادها و توانایی های فراگیران، برای شرکت در فعالیت هایسازنده اجتماعی است. در این میان با بررسی نظام آموزش رسمی در ایران می توان دریافت که نارسایی هایی در نظام آموزشیوجود دارد که باعث تحقق نیافتن اهداف آموزشی به ویژه در مقطع ابتدایی شده است. به نظر می رسد حلقه مفقود شده فرایندآموزشی کشور را باید در نظام ارزشیابی جستجو کرد. بی تردید فرایند سنجش با رویکرد سنتی به دلایلی ازجمله کمتر اهمیت دادنبه فرایندهای ذهنی و اینکه دانش ها، مهارت ها و نگرش های فراگیران را در جریان عمل نمی تواند مورد ارزشیابی قرار دهد، درعصر حاضر کارایی لازم را در نظام آموزشی کشور ندارد و نمی تواند عملکرد فراگیر، مربی، خانواده ها و حتی نظام آموزشی را ارزیابیکند.

ارزیابی ، تدریس ، دانش آموزان ، معلم ، مدارس.