سیده انوشه میرمجلسی

از آنجایی که رخداد بحران قابل پیشگیری نیست، افزایش آمادگی و کسب اطلاعات لازم در مواقع بحرانی ضروری است. هدفاز انجام این پژوهش بررسی نقش رسانه های مشارکتی در تاب آوری جامعه در زمان بحران است. بستر مطالعاتی این تحقیق،سیل سال ۱۳۹۸ در استان لرستان است. این پژوهش ضمن بررسی مفهومی و نظری رسانه های مشارکتی و تاب آوری؛ بهادبیات نظری و مفاهیم مرتبط با ارتباطات بحران، سرمایه اجتماعی و مولفه های حکمرانی خوب نیز توجه کرده است. روش اینتحقیق، کیفی است و مصاحبه ها از طریق پنج گروه کانونی متشکل از افراد سیلزده استان لرستان گردآوری شده است.یافته های پژوهش نشان میدهد که وضعیت سرمایه اجتماعی در این استان پیش از وقوع سیل نیز مناسب نبود. ظرفیترسانه های مشارکتی برای مردم ناشناخته بود و ضعف اقتصادی و مشکلات معیشتی در بخش زیادی از مناطق سیلزده لرستانباعث شد تا میزان بهرهمندی از امکانات ارتباطی پایین باشد. این موضوع میزان اثرگذاری ارتباطات بحران را کاهش داد.کمتوجهی به ظرفیت رسانه های مشارکتی، ضعف ارتباطات بحران از سوی نهادهای رسمی، بیاعتمادی پیشین مردم به۱نهادهای دولتی و ضعف مولفه ها و شاخصهای حکمرانی خوب پیش از وقوع بحران، تاثیر محسوسی بر کاهش تاب آوری مردماین مناطق داشته است. این موضوع پس از رخداد سیل نیز به دلیل عدم پاسخگویی و نبود شفافیت تشدید شد.این تحقیق به روش کیفی و مصاحبه ها در گروه های کانونی براساس رهیافت کمترساخت یافته و سپس متمرکز(قیف) انجام شده است.

رسانه های مشارکتی، تاب آوری، حکمرانی مطلوب، ارتباطات بحران، سرمایه اجتماعی، مدیریت یکپارچه سیلاب