مصطفی بحرانیان - دانشجوی کارشناسی دبیری آموزش علوم اجتماعی، پردیس شهید مدرس، دانشگاه فرهنگیان، ایلام، ایران.
داریوش بابائیان - دکتری فلسفه و کلام اسلامی، مدرس پردیس شهید مدرس، دانشگاه فرهنگیان، ایلام، ایران.
حسین عساکره - دانشجوی کارشناسی دبیری آموزش علوم اجتماعی، پردیس شهید مدرس، دانشگاه فرهنگیان، ایلام، ایران.

تعلیم و تربیت پیامبران جایگاه مهمی در سنت های دینی دارد و منبع الهام و هدایت مومنان است. این مقاله به بررسی ابعاد چندوجهی تربیت انبیا، بررسی نقش هدایت الهی، رشد اخلاقی، تاثیر خانواده، چالشهای تربیتی و میراث ماندگار تعالیم انبیا میپردازد. همچنین ارتباط بین تربیت انبیا و آموزش دینی و اخلاقی معاصر را بررسی میکند و ارتباط آن را برای رشد شخصی و رفاه اجتماعی روشن میکند.نقش هدایت الهی در تربیت پیامبران نقش هدایت الهی در تربیت پیامبران، جنبه اساسی رشد معنوی و آمادگی آنها برای بعثت پیامبران است. در سراسر سنت های دینی،مفهوم هدایت الهی در شکل گیری شخصیت، دانش و بینش معنوی این افراد برگزیده نقش اساسی دارد. تاثیر هدایت الهی را می توان در ابعاد مختلف تربیت پیامبران از جمله بیداری معنوی، نزول معارف الهی و پرورش فضایل اخلاقی و اخلاقی مشاهده کرد. هدایت الهی اغلب به عنوان کاتالیزور برای بیداری معنوی پیامبران عمل می کند. در بسیاری از روایات دینی، دعوت به نبوت با ملاقاتی عمیق با خداوند همراه است، جایی که پیامبران وحی، رویا یا تجربیات معنوی دریافت میکنند که آغاز سفر آنها به عنوان فرستادگان خداوند است. این برخوردها در خدمت روشن کردن مسیر آنها، القای حس هدفمندی، و آغشته به صلابت معنوی لازم برای انجام ماموریت الهی خود است.وحی معارف الهی یکی دیگر از جنبه های انتقادی تربیت پیامبران است. انبیا از طریق ارتباط مستقیم با الهی، تعالیم، قوانین و حکمتی را دریافت می کنند که هدف آن هدایت و روشنگری بشریت است. این علم الهی اساس آموزه های آنها را تشکیل می دهد و به عنوان منبع هدایت اخلاقی و اخلاقی برای جوامع آنها عمل می کند. انتقال این دانش اغلب از طریق متون مقدس، روایات شفاهی، یا ارتباط مستقیم با خداوند، شکل دادن به پیام نبوی و فراهم آوردن چارچوبی برای رفتار اخلاقی و رشد معنوی صورت می گیرد.