محمود رضا کی ‫منش - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه پیام نور مرکز تهران، ایران
پیمان رشیدیان - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری، دانشگاه پیام نور مرکز بین الملل کیش، ایران
رضا رشیدیان - دانش آموخته کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه علوم و تحقیقات آزاد اسلامی واحد آمل، ایران

درصد فضای خالی لایه آسفالتی از عوامل تاثیرگذار در خرابی‫های بوجود آمده در لایه آسفالتی است، از این جهت معیاری برای سنجش کیفیت لایه آسفالتی اجرا شده در پروژه‫های راهسازی می‫باشد. روش معمول برای اندازه‫گیری آن مغزه‫گیری است. که این روش هزینه بر و وقت‫گیر است و هچنین خصوصیات کیفی لایه آسفالتی را دریک نقطه مشخص می‫کند. دراین مقاله تعیین درصد فضای خالی و همچنین تشخیص پتانسیل خرابی لایه آسفالتی اجرا شده با استفاده از دستگاه رادار نفوذی به زمین وکنترل آن بررسی شده. در این پژوهش ابتدا بخشی از یک راه اجرا شده به عنوان قطعه آزمایشی انتخاب سپس اقدام به ارزیابی مکانیزه به کمک دستگاه (GPR) گردیده و در ادامه از محل‫هایی به طور به طور تصادفی نمونه‫های مغزه گرفته شده و تحت آزمایشات تعیین درصد فضای خالی و چگالی قرار داده شده اند. در مقایسه نتایج‫ و تجزیه‫وتحلیل آزمایشات مخرب با پیمایش مکانیزه حاصل از دستگاه (GPR) مشخص گردید با کم شدن نسبت چگالی مغزه ها مقدارعددی دی الکتریک خروجی از دستگاه (GPR) کاهش و هچنین درصورت افزایش درصد فضای خالی اضافی در آسفالت دی الکتریک کاهش می‫یابد. بنابراین با استفاده از نتایج خروجی رادار می‫توان پروفیل پیوسته‫ای از وضعیت دانسیته و درصد فضای خالی محور مورد مطالعه به دست آورد که این پروفیل‫های به دست آمده در تشخیص پتانسیل و کنترل خرابی شیارشدگی که یکی از خرابی‫های عملکردی لایه آسفالتی اجرا شده است بسیار کارا خواهند بود. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

درصد فضای خالی، رادار نفوذی زمین، طول موج، فرکانس، مغزه‫گیری ‬‬‬‬‬‬