فاطمه زنداقطاعی - کارشناسی ارشد مدرسه عالی خواهران جامعه المصطفی العالمیه خراسان
محمد قربان زاده - استادیار گروه قرآن و علوم مدرسه عالی قرآن و حدیث جامعه المصطفی العالمیه خراسان

«کما» واژه ای مرکب و در معانی تشبیه، تعلیل، استعلا و وصف مورد بحث اهل ادب است، اما این پژوهش  با رویکرد توصیفی و بر مبنای تفاسیر ادبی قرآن به تحلیل آیات دارای «کما» پرداخته است، زیرا قرارگرفتن «کما» در آیات نشان می دهد که اغلب بین دو گزاره مستقل بوده و جملات بعد از آن، جملاتی خبری است که تحقق و ثبوت امری در گذشته یا استمرار آن از گذشته به حال را می رساند. این ساختار نقش ارتباط بخشی مهمی بین عبارات کلام دارد که در فهم به بعد اکتفا ننموده، بلکه با قبل اتصال معنایی را تکمیل می کند. کارکرد خاص معنای این واژه  با در نظر گرفتن فاعلیت حدث بعد کما نشان می دهد که گاه رویکرد تنبه دادن دارد، گاه در مقایسه گزارهای طرفین برای رسیدن به شباهت ها و تفاوت هاست و گاه با استناد به گذشته، برای احتجاج، تعلیل، استنتاج و گزینش، توازن را به مخاطب نشان می دهد که در جهت هدایتی عبرت گرفتن، شناخت سیر تاریخی، تکرار تجربه گذشتگان، یادآوری بشارت و انذارها، امتداد عقبه فکری، تمییز درگزینش های پیش رو، شباهت های اعتقادی و موازنه رفتاری کارایی دارد.

«کما», توازن و تشابه, مقایسه, توجه, ارتباط بخشی معنایی