حمید آسایش - گروه فلسفه و اخلاق سلامت، دانشکده سلامت و دین، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
احمد مشکوری - گروه فلسفه و اخلاق سلامت، دانشکده سلامت و دین، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
محسن رضایی آدریانی - گروه فلسفه و اخلاق سلامت، دانشکده سلامت و دین، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.

معرفی مورد مورد اول: کارورز پزشکی در بخش داخلی در حال تکمیل شرح حال یکی از بیماران است، پس از گذشت دقایقی از بیمار به وی می گوید: "دکتر حقیقتش می خواستم یک چیزی به شما بگویم ولی باید قول بدید که به کسی نگید." کارورز می پرسد آیا این موضوع به بیماری تان مربوط است؟" بیمار می گوید: "بله، قول می دهید که به کسی نگید؟ کارورز می گوید: " به کسی نمیگم".مورد دوم: مراقبت یکی از بیماران بخش روانپزشکی به یک کارورز پرستاری واگذار شده است. بیمار با التماس زیاد از کارورز می خواهد که کمک کند تا وی مرخص شود و بعد از اینکه کارورز به وی تاکید می کند که فقط روانپزشک معالج می تواند او را مرخص کند، بیمار از وی می خواهد که حداقل به او کمک کند تا بتواند یکی از داروهایش را که دوست ندارد، نخورد! دانشجو می پذیرد. پس از هماهنگی و صحبت با سرپرستار و روانپزشک معالج، مشخص می شود با توجه ضرورت مصرف این دارو و عدم گزارش عوارض جانبی خاص، امکان قطع مصرف دارو وجود ندارد و مصرف دارو باید ادامه پیدا کند.