عمید تشکری - Islamic Azad University
نجمه سدرپوشان - Islamic Azad University

مقدمه: زنان به­عنوان قسمت بزرگی از جامعه که بنا به وضعیت­های گوناگون فرهنگی، تاریخی و اجتماعی محدودیت­های متفاوتی را تجربه می­کنند در زمان ازدواج نیز برخی از آن­ها با شرایط سخت عاطفی روبرو می­شوند. این پژوهش با هدف تدوین مدل درمانی تلفیقی مبتنی بر درمان متمرکز بر شفقت، درمان یکپارچه اسلامی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و اثربخشی بر رضایت از زندگی زنان متاهل افسرده شهر یزد در سال ۱۴۰۰ انجام شد.   روش بررسی: روش پژوهش، ترکیبی از نوع طرح اکتشافی با رویکرد تدوین و طبقه­بندی بود. مرحله اول بصورت کیفی و براساس راهبرد پدیدار شناسی توصیفی انجام شد. در قسمت کیفی پژوهش پروتکل درمان تلفیقی که مبتنی بر رویکرد تلفیق روان­درمانی­های استریکر (۲۰۰۶) بود تدوین و اعتباریابی شد. در قسمت کمی (دوم) بر اساس نمونه­گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر از زنان متاهل افسرده انتخاب شد و سپس از طریق روش شبه­آزمایشی دارای پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از دو گروه آزمایش و گواه اثربخشی پروتکل تدوین شده بر رضایت از زندگی آن­ها بررسی شد.  جامعه آماری پژوهش کلیه ی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر یزد بودند که برای آن ها تشخیص افسردگی (مقیاس افسردگی بک)  داده شده بود. به منظور سنجش رضایت از زندگی افراد از مقیاس رضایت از زندگی داینر استفاده شد. به منظور تحلیل داده های کمی پژوهش از روش تحلیل کوواریانس استفاده شده است. یافته ها: پس از استخراج ۱۱ مقوله اصلی پروتکل درمان تلفیقی متناسب با یافته ­ها تدوین شد. برای اعتبارسنجی آن از دو ضریب نسبت و شاخص روایی محتوایی استفاده شد. ضرایب در همه آیتم­ها برای شاخص CVI بالاتر از ۷۹/۰ و برای شاخص CVR بالاتر از ۵۶/۰ بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحلیل یافته ­ها نشان داد که روان درمانی تلفیقی مبتنی بر رویکرد شففت به خود، رویکرد درمان یکپارچه اسلامی و رویکرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت از زندگی زنان متاهل افسرده شهر یزد تاثیر دارد.

Compassion, Happiness, Life Satisfaction, Yazd, Acceptance and Commitment-Based Therapy, افسردگی, روان درمانی تلفیقی, رضایت از زندگی