محمدمهدی کشاورز مروجی - دانشجوی دکتری کلام اسلامی، گروه فلسفه وکلام، دانشگاه شهید مطهری، تهران، ایران.
کریستوفر پاول کلوهسی - دانشیار، موسسه پاپی مطالعات عربی و اسلامی (PISAI)، رم، ایتالیا.
رسول رسولی پور - دانشیار، گروه آموزشی فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

این مقاله به تحلیل نظریه محمود ایوب با عنوان رنج رهایی بخش در اسلام می پردازد. وی در این نظریه از آموزه رنج رهایی بخش در مسیحیت الهام گرفته است که در آن مصائب و رنج های عیسی مسیح(ع) به عنوان فدیه ای برای نجات بشر و رهایی ایشان از بردگی گناه معرفی می شود. ایوب با در نظر گرفتن اینکه رنج ها و شهادت امام حسین(ع) در کربلا سبب اعطای حق شفاعت از جانب خداوند به ایشان و در مقیاسی بسیار وسیع گردید بطوریکه بشریت را با آن مورد شفاعت قرار می دهند و از آتش عذاب نجات خواهند داد، به ارائه الگویی برای رهایی بخشی و نجات بر اساس آموزه های اسلام و کلام تشیع امامی پرداخت. در این مقاله الگوی ایوب هم از جهت اصطلاحات کلامی و هم تطابق با آموزه های بنیادین کلام تشیع امامی مورد بررسی انتقادی قرار می گیرد و در انتها تلاش می شود تا دفاعیه ای نیز از این نقد ها ارائه شود. در نهایت، این مقاله با امکان سنجی و ظرفیت سنجی مفهوم رهایی بخشی در کلام شیعه، در تلاش است تا مسیر سایر پژوهش ها را برای بررسی سازگاری کامل آن با مبانی کلامی تشیع امامی هموار سازد.

رنج رهایی بخش, آیین کاتولیک, تشیع امامی, محمود ایوب