مسعود محمودی - دانشآموخته مقطع کارشناسی ارشد حقوق خانواده، تهران، دانشگاه شهیدبهشتی

از جمله روشهایی که باعث شده افراد، قبل از عقد ازدواج بتوانند عیوب خود را مخفی نمایند، یا ظاهر خود را مطابق با خواست طرف مقابل جلوه بدهند، برخی اعمال پزشکی زیبایی است. باتوجه به اینکه ازدواج یک رابطه طرفینی و مستمر است و اعتماد نقش عمده ای را در شکلگیری و استمرار آن ایفا میکند، ممکن است اگر زوج یا زوجه از اعمال پزشکی زیبایی طرف مقابل که قبل از عقد ازدواج انجام داده، آگاه شود آن را نوعی پنهانکاری تلقی کند. اینکه آیا صرف اعمال پزشکی زیبایی را میتوان موجب تدلیس دانست یا خیر؟ محل بحث است؛ زیرا ممکن است انگیزه افراد از انجام اینگونه اعمال قبل از عقد ازدواج،صرفا یک مطلوبیت ظاهری باشد. تحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی با بررسی حصری نبودن مصادیق تدلیس در عقد ازدواج، خواهد گفت؛ اعمال پزشکی زیبایی به دلیل افزایش زیبایی که ایجاد میکنند، و یا عیب و نقصی را از بین میبرند و یا کاهش میدهند، عیب محسوب نمیشوند. چرا که ایجاد وصف کمال به صورت دائمی یا برطرف نمودن نقص برای همیشه از طریق اعمال پزشکی زیبایی، تدلیس نمیباشد، مانند کاشت موی سر. متعلق تدلیس باید وصفی زودگذر، تصنعی و خلاف عرف باشد. بنابراین، تدلیس در فرضی متصور است که امکان آن باشد و هدف تدلیس کننده، اضرار به دیگری باشد.

اعمال پزشکی، جراحی زیبایی، تدلیس، فسخ نکاح