بررسی «زبان شعر» در ترکیب بند عاشورایی موسوی گرمارودی
عنوان مقاله: بررسی «زبان شعر» در ترکیب بند عاشورایی موسوی گرمارودی
شناسه ملی مقاله: JR_JCRL-2-1_005
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JCRL-2-1_005
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
طاهره میرزائی - گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور - تهران ایران
خلاصه مقاله:
طاهره میرزائی - گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور - تهران ایران
سرودههای عاشورایی از رایجترین گونههای شعر آیینی است که در آن ها جلوههای متنوعی از این واقعه بزرگ مطرح میشود. ترکیب بند «آغاز روشنایی آیینه » یکی از مهم ترین اشعار علی موسوی گرمارودی در موضوع عاشورا و حماسه کربلاست که کارکردهای زبانی آن در پژوهش پیشرو به شیوه توصیفی – تحلیلی، بررسی شده است. این پژوهش بر اساس یکی از الگوهای بررسی زبان شعر، در سه لایه بیرونی(آرایه های لفظی) میانی (صنایع معنوی) و لایه مرکزی (هسته زبان: معنا) انجام شده است. این الگو تمام جنبه های شعر و زوایای پیدا و پنهان آن را در برمی گیرد و در تحقیقات سبک شناسی نیز کاربرد دارد. یافته های تحقیق، درباره این ترکیببند عاشورایی، نشان داد که این شعر در هر سه لایه به کمال نسبی رسیده است؛ البته بیشترین نمود هنری کلام در لایه بیرونی یعنی شگردهای علم بدیع بهویژه «تکرار» است و سپس استفاده از آرایه های معنوی از قبیل تشبیه، استعاره، ایهام، کنایه و تناسب در کمیت و کیفیتی مطلوب دیده می شود که سهم تشبیه آن هم از نوع حسی، در این لایه بیشتر است. با این تمهیدات، اندیشه شاعر بهتر به خواننده منتقل می شود. همچنین برای تعمیق معنا در کنار شگردهای بلاغی از تمهیدات دستور زبان فارسی همانند همسانسازی و جابهجایی ارکان جمله نیز استفاده شده، شعر را در «تکنیک» و «معنا» به میزان قابل توجهی، ارتقا بخشیده است.
کلمات کلیدی: شعر آیینی, زبان شعر, ترکیب بند عاشورایی, موسوی گرمارودی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1897482/