مهسا پیراحمدی - استادیار گروه معماری ، موسسه آموزش عالی توس، مشهد، ایران

بافت تاریخی ، در الگوسازی طراحی معماری زیست مبنا و آرمانشهر نقش ویژهای دارند. میراث گران بهایی که حفاظت از آنها نه تنها به ارزشهای تاریخی بلکه به فرهنگ هر کشور هویت میبخشد. درنتیجه بازگرداندن روح دوبارهی زندگی به آن و استفاده حداکثری از توان های بالقوه این مناطق به منظور الگوسازی در طراحی آرمان شهرهای آتی مدنظر است . هدف این مقاله ، تبیین نقش فرهنگ در باززنده سازی بناهای منطقه ۱۲ تهران در ارتقا معماری زیست مبنای خانه ها و رشد آرمانشهر است . روش تحقیق توصیفی -تحلیلی است . نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss با تحلیل شاخص های معماری زیست مبنا،خانه های تاریخی آن بافت و تطبیق با خانه های نوساز آن منطقه می باشد که می تواند به عنوان الگو و ارتقای کیفیت زندگی ساکنین بافت تاریخی نیز شود. از سویی با تشویق مالکین محلی به باززنده سازی برای ایجاد هویت و ایده گرفتن از آن با کمک از دنیای مدرن و تلفیق آن با دنیای زیست مبنا، مهم می باشد.

باززنده سازی ، زیست مبنا، آرمانشهر، بافت تاریخی ، فرهنگ