حمیدرضا رحمانی - دانشجوی دکتری ، گروه شهرسازی ، واحد قزوین ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قزوین ، ایران
مهرداد رحمانی - استادیار، گروه شهرسازی ، دانشکده شهرسازی ، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

شهر قزوین با دارا بودن بافت تاریخی و واجد ارزش مرمت ، حفاظت و نگهداری و برخورداری از پتانسیل های ارزنده گردشگری ، فرصت های بسیاری را در حوزه گردشگری با صرفه اقتصادی برای ساکنان خود می تواند فراهم آورد. با این وجود در اثر بعضی سیاست های نابخردانه و سهل انگاری ها و اقدامات سطحی مسائل و مشکلات بافت تاریخی از جمله محدوده تاریخی دولتخانه قزوین در سال های اخیر افزایش یافته و لزوم توجه بیشتر و رسیدگی و احیای فعالانه مراکز گردشگری تاریخی در تمامی سلسله مراتب نهادهای مرتبط باید در نظر گرفته شود. در همین راستا حکمروایی شهری می تواند نقش پررنگ و بسزایی در تصمیمات و موفقیت طرحها و برنامه های توسعه شهری علی الخصوص در حوزه بازآفرینی مراکز گردشگری تاریخی ایفا نماید. در این پژوهش سعی بر این بوده تا با شناخت و تبیین نقش حکمروایی راهکارهایی برای بازآفرینی در راستای توسعه پایدار در محدوده تاریخی دولتخانه قزوین که بعنوان سرمایه , هویت تاریخی شهر قزوین در بسیاری از نهادهای دولتی و غیردولتی شهری مطرح است واقع شده اند و همچنین نتایج اقدامات و سیاست های حکمروایی شهری و در نهایت به ارائه و تدوین یک چارچوب طراحی در زمینه بازآفرینی پایدار محدوده مورد نظر پرداخته می شود. روش انجام پژوهش توصیفی - تحلیلی است , با مرور ادبیات نظری و بررسی تجارب صورت گرفته داخلی و خارجی و اسناد مرتبط با محدوده تاریخی دولت خانه قزوین و همچنین مصاحبه های عمیق به تجزیه و تحلیل یافته ها و ارائه چارچوب طراحی با سیاست های تعاملی و اولویت اجرایی بودن پرداخته خواهد شد.

حکمروایی شهری ، بازآفرینی شهری پایدار، طراحی شهری پایدار، گردشگری ، توصیفی -تحلیلی .