مجید ضماهنی
سیدعلی اکبر احمدی
نصرت مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی

پیدایش مفهوم سرمایه اجتماعی به نیمه دوم قرن بیستم برمیگردد هنگامی که انتقاداتی و مشکلاتی دربرابر تئوری های توسعه و رشد اقتصادی و همچنین تئوری های مدیریت سازمان به وجود آمد دوره ای که درآن تحقیقات حائز اهمیتی درنگرشها ایجاد شد بطوریکه الگوهای برنامه ریزی ازبالا و بیرون به الگوهای مشارکتی و محلی و درون سازمانی و همچنین مدیرتی سازمان ها ازنظریه های کلاسیک و تیلوری به سوی نظریه های روابط انسانی تمایل پیدا کرد پیدایش نظریه نوگرایی دردهه 1950 و اوایل 1960 این تبدیل ارزش ازسنتی به مدرن ازاجباری به اختیاری ازرکود به پیشرفت عمدتا به عنوان گذاری دشوار اما مثبت و ضروری تعبیر می شد که جوامع قبل ازپاگرفتن هنجارهای اراسته و منظم امریکای معاصر برگرد آن استقرار یافتند مشکل این بود که ارزشها هیچگاه ازرشد و تکامل بازنایستاد به نظری می رسید که تغییر جهت به سوی جامعهفراصنعتی که دردهه 1960 شکل میگرفت با مجموعه جدیدی ازهنجارها همراه گردید و به ویژه با اضمحلال خانواده هسته ای و ظهور اشکال گوناگون انحرافات اجتماعی

سرمایه اجتماعی، رضایت شغلی، مشارکت سیاسی، مشارکت مدنی، اعتماد، روابط اجتماعی غیررسمی، معاشرت ها و دوستی های کارکنان