محمد محمودی۱، دکتر صدیقه نبیان۲* ،دکتر علیرضا باهنر۲ ، شهرام باسامی۱ ۱.اداره دامپزشکی ایلام ۲.گروه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهرانnabian@ut.ac.ir خلاصه این بررسی در سه فصل مختلف سال، بهار، تابستان و پاییز در زنبورستان­های شهرستان ایلام انجام پذیرفت. در این مطالعه در هر فصل، از ۳۰ زنبورستان و از هر زنبورستان از ۱۰ درصد کل کندوها (مجموعا"۴۵۰کندو) نمونه­گیری گردیده و بر اساس آزمایشات رایج انگل شناسی مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آلودگی به واروا دستراکتور در فصول بهار، تابستان و پاییز به ترتیب ۶/۱۶%، ۳۰% و ۶/۲۶% و میزان آلودگی به نوزما در فصول بهار، تابستان و پاییز به ترتیب ۶/۲۶%، ۳/۱۳%و ۳/۳% بوده است. از هیچ کدام از نمونه ها انگل آکاراپیس وودی و مالپیگا موئبا ملیفیکه و گرگارین جدا نگردید. از ۳۰ زنبورستان نمونه برداری شده، تعداد ۱۳ زنبورستان (۳/۴۳%) دارای نشانه ریزش زنبور بودند. در ۹ زنبورستان از ۱۳ زنبورستان (۲۳/۶۹%) با نشانی­های ریزش جمعیت، آلودگی به اسپور گونه­های مختلف نوزما و ۴ زنبورستان (۷/۳۰%) آلودگی به واروآ دستراکتور وجود داشته است و در ۲ زنبورستان با سابقه  CCDهیچ کدام از دو انگل فوق وجود نداشت. در برخی زنبوستان­های مورد مطالعه در این بررسی هر دو بیماری نوزموزیس و واروازیس وجود داشت. هر دو بیماری از مهم­ترین بیماری­های انگلی زنبور عسل می­باشند که سالانه خسارات فراوانی را در دنیا به زنبورداران وارد می­نمایند. آنالیز آماری در این بررسی نشان­دهنده وجود ارتباط معنادار میان CCD و بیماری­های انگلی(P=۰.۰۰۰۵) بوده است.