فاطمه علیزاده - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد تربت جام

آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی به منظور ارضای نیازهای جامعه پدید آمده است، و مدارس به عنوان خط مقدم جبهه ی تعلیم و تربیت متعلق به این نهاد اجتماعی و در خدمت جامعه است که برای انجام صحیح رسالت خود و برخورداری از حمایت اجتماع ملزم به برقراری رابطه ی موثر با جامعه می باشد. از این رو رابطه ی مدرسه و اجتماع فرآیند تعاملی و مداوم است که چنان که شکل مشارکت آگاهانه را به خود گیرد باعث اثر بخشی و کار آیی بیشتر مدارس می شود. هدف اصلی بهبود روابط با اجتماع و ایجاد زمینه ی مناسب برای مشارکت فعال و معنادار والدین و سایر شهروندان در فعالیت های آموزشی و پرورشی مدرسه است. بنابراین با برقراری رابطه ای اثر بخش، می توان ذهن مردم را نسبت به آموزش و پرورش، رسالت ها و اهداف آن، موقعیت مدارس و اهمیت و ضرورت برنامه های آن را روشن کرد. با تغییر نگرش آن نسبت به موضوع، می توان زمینه ی مناسب را برای برخورداری از حمایت، مشارکت و کمک های اجتماعی آورد. « مشارکت های مردمی» یکی از عبارتهایی است که امروزه در آموزش و پرورش رایج شده و منظور از آن شیوه هایی است که به وسیله ی آن ها مردم با استفاده از توانایی های خود ، خدمات کمی و کیفی به آموزش و پرورش ارائه می دهند. از آنجا که منابع دولتی برای امر مهم آموزش و پرورش محدود و جمعیت جوان کشور رو به افزایش است ، ضرورت استفاده از مشارکت های مردمی بیش از گذشته احساس می شود.متولیان آموزش و پرورش در سطح کلان برآن شده اند ، ضمن نهادینه کردن مشارکت های مردمی و برنامه ریزی جهت جلب و جذب این مشارکت ها ، بخشی از نیازمندی های آموزشی و پرورشی را تامین کنند. بدون تردید ، این مهم می تواند با استفاده از قابلیت های گوناگون خانواده ها عینیت یابد. تجربه ی کشورهای موفق در آموزش و پرورش گواه این ادعا است که مشارکت اولیاء در ارائه ی خدمات آموزشی و پرورشی به مدرسه ها ، همواره با اثربخشی چشمگیر، ثبات برنامه ریزی و موفقیت همراه بوده است.

مشارکت,والدین, مدارس,تربیت ,اجتماع.