محمد تقی زند وکیلی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمد جواد مرادقلی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سیستان و بلوچستان

قرآن کریم به عنوان منبع اساسی برای پژوهش های ادبی و دینی، به ویژه در زبان عربی، جایگاه بسیار مهمی دارد. این مقاله به بررسی عمیق تر جنبه های ادبی و بلاغی در قرآن می پردازد که به عنوان ابزاری برای روشن سازی اهداف دینی عنوان می شوند. استعاره یکی از جنبه های اعجاز بیانی در قرآن است و به عنوان یک ابزار موثر برای بیان معانی، از آن بهره می برد.استعاره، نوعی تشبیه مجاز لغوی است که در آن یکی از دو طرف تشبیه (مشبه و مشبه به) حذف می شود. قرآن کریم به طور فراگیر از استعاره استفاده می کند تا معانی را روشن کرده و همچنین جلب توجه مخاطبان را به سوی موضوعات دینی کند.این تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی ابتدا به مفهوم استعاره می پردازد و انواع آن را مورد بررسی قرار می دهد. در ادامه، با توجه به مضامین سوره مبارکه ابراهیم، به تحلیل مولفه های استعاره در این سوره پرداخته میشود.در ادامه تحقیق، با تاکید بر اهمیت استعاره در قرآن کریم، تلاش می شود تا به تبیین نقش این شیوه بیانی در جذب توجه مخاطبان به موضوعات دینی و ارتباط بیشتر آنان با مفاهیم الهی پرداخته شود. همچنین، با توسعه تحلیل مولفه های استعاره در سوره ابراهیم، این تحقیق به درک عمیق تری از نحوه استفاده قرآن از این شیوه بیانی می انجامد.این پژوهش، علاوه بر تاکید بر اهمیت استعاره در محتوای قرآن، به نقد و ارتقاء دیدگاه های پژوهشی موجود می پردازد. نتایج این تحقیق می توانند به توسعه تحقیقات در حوزه های زبان و ادبیات قرآنی، به ویژه در زمینه استعاره، کمک کنند.

استعاره، سوره ابراهیم، اعجاز بیانی، قرآن کریم.