مهدی صادقی - استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران، ایران
عرفان الیاسی - دانشجوی کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان یزد. ایران

این پژوهش با هدف تطبیق موضع عرفان در سه شاعر «مولوی، سعدی و حافظ» با روش توصیفی – تحلیلی مورد پردازش قرار گرفته. زوایای حیات سعدی و نوع نگرش از قدیم موضوع بحث بوده است. این که او عارف بوده است یا نه و اینکه زمانی که از عشق صحبت می کند منظورش عشق زمینی اس ت یا آسمانی .حافظ در اشعار عرفانی اش روح انسان را اینگونه تفسیر میکند که در قفس تن اسیر شده و با آزادی از این قفس وزندان به عروج خواهد رسید .حافظ ضمن پذیرفتن تاثیر از مفاهیم قرآنی و تضمین های آن ، درگیر تن بودن و تصوف عابدانه را به روشنی بیان میکند . مولانا در اشعار خود خصوصا در مثنوی به جهان بینی عرفانی ، عالم اکبر بودن انسان ، قطع و جدایی انسان از تعلقات دنیوی و ارکان جهان بینی اشاره داشته است . همچنین مولانا موانعی که باعث میشود تجربه های عرفانی که نمیتوان با گفتار نشان داد و همواره باعث میشود که متکلم از بیان آن عاجز شود را مورد کنکاش قرار می دهد . در این مقاله کوشیده شده است که اشعار این ۳شاعر برجسته را در زمینه عرفان بررسی شود و با استناد به کلام آنها ببینیم آیا میتوان آنها را در زمره شاعران عرفانی قرار دهیم یا خیر .

عرفان ، مولوی ، حافظ ، سعدی