داود دعاگویان - دانشیار گروه اجتماعی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
قاسم عرب - کارشناس ارشد مدیریت ترافیک، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
علی قنبری باغسیاه - استادیار مدیریت پیشگیری از جرم، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
ناصر ابراهیم نژاد - استادیار گروه اخلاق، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
ابوالفضل پورمنافی - استادیار گروه اطلاعات، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران

زمینه و هدف: این تحقیق با هدف شناسایی عوامل ضرب و شتم (متقابل) پلیس راهور فراجا و رانندگان و با نقش آفرینی مولفه های ارتباطات انسانی، تعاملات درست و ملاحظات دینی روابط اجتماعی متقابل پلیس و رانندگان صورت گرفته است. روش: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق ترکیبی از دو روش کیفی و کمی است. جامعه آماری بخش کیفی نخبگان حوزه های راهور، اجتماعی و حقوقی و جامعه شناسی و جامع آماری بخش کمی کارشناسان راهور و رانندگان بوده است که حجم نمونه از جدول مورگان و شیوه نمونه گیری احتمالی طبقه ای بوده است. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه عمیق و پرسش نامه بوده است. داده ها پس از جمع آوری از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: ارتباطات انسانی، مهم ترین عاملی است که مانع از ضرب و شتم متقابل پلیس راهور و رانندگان می شود. یعنی از اجتناب از قطع سخنان مخاطب  و رعایت حرکات مناسب در گفتگو می تواند تا حد زیادی مانع از ضرب و شتم متقابل شود. هم چنین نتایج بخش کمی نشان داده است که پلیس راهور باید به تبعات حقوقی ضرب و شتم توجه داشته باشد. در ضمن پلیس در برخورد غیرانسانی راننده، ابتدا او را آرام و سپس اعمال قانون کند. در مجموع علل ضرب و شتم پلیس ازسوی رانندگان عبارت اند از: کمبود اعتقادات دینی، گرایش ذاتی رانندگان به رفتارهای پرخاشگری، وضعیت شغلی نابه هنجار و عدم آگاهی رانندگان در برقراری ارتباطات انسانی با پلیس راهور.

پلیس راهور, راننده, ضرب و شتم, ارتباطات انسانی, تعرض, پایبندی دینی