علی محمدی - دانشگاه شیراز
ابوالقاسم ابراهیمی - دانشگاه شیراز
زیبا یوسفی - دانشگاه شیراز

گسترش شهرها باعث افزایش تقاضای سفر در ساعات اوج کار و تحصیل شده است. پاسخ گویی به نیاز انجام سفرهای روزانه جمعیت شهرها، به ویژه در شهرهای بزرگ از عهده وسایل غیرجمعی ساخته نیست. لذا روی آوردن به سمت استفاده از انواع سامانه های حمل ونقل عمومی و در راس آن اتوبوس های تندرو، جهت جابه جایی مردم در شهرها امری بدیهی و اجتناب ناپذیر است. در این پژوهش، هدف اصلی، سنجش رضایت مسافران از خطوط ویژه اتوبوس رانی در شهر شیراز است. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری کولموگروف- اسمیرنف، روش رگرسیون چندمتغیره، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که معیارهای امنیت، ایمنی، قابلیت اطمینان، دسترسی، ظاهر و امکانات رفاهی بر رضایت مسافران موثر بوده است و میانگین رضایت کل با مقدار ۹۰/۱ بیان گر عدم رضایت مسافران از این سامانه حمل ونقلی است.

رضایت مندی, کیفیت خدمات, مسافر, حمل ونقل عمومی, اتوبوس تندرو