حمیده عباسی - دکتری مدیریت دولتی، گروه مدیریت، موسسه آموزش عالی طلوع مهر، قم، ایران
آمنه مالمیر - استادیار گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فراهان، ایران

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دست افزارهای موبایلی بر اثربخشی پلیس راهنمایی و رانندگی و بازدارندگی رانندگان از ارتکاب تخلف در شهر همدان است.روش: پژوهش حاضر برحسب هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه کارکنان پلیس راهنمایی و رانندگی شهرستان همدان است؛ تعداد نمونه موردنظر با روش تصادفی ساده از طریق فرمول کوکران ۱۰۰ نفر به دست آمده است. به منظور گردآوری داده ها، از پرسش نامه آگراوال و سندرز (۲۰۰۳) استفاده شد. در این پژوهش، تجزیه و تحلیل داده ها از طریق مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرم­افزار اسمارت پی ال اس انجام شد.یافته ها: ضریب بتا برای فرضیه های برقراری ارتباطات بهتر بر صرفه جویی زمان، ۳۷۹/۰؛ برقراری ارتباطات بهتر بر دردسترس بودن اطلاعات، ۴۱۸/۰؛ صرفه جویی زمان بر در دسترس بودن اطلاعات، ۱۹۸/۰؛ در دسترس بودن اطلاعات بر اثربخشی پلیس، ۴۱۲/۰؛ صرفه جویی زمان بر اثربخشی پلیس، ۳۰۲/۰؛ دردسترس بودن اطلاعات بر بازدارندگی رانندگان از ارتکاب به تخلف، ۳۷۷/۰ به دست آمده است و این فرضیه ها تایید شدند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که برقراری ارتباطات بهتر به دلیل استفاده از دست افزارهای موبایلی و دسترسی به اطلاعات برای افسران و صرفه جویی در زمان بر توانایی افسران در بازدارندگی رانندگان از ارتکاب به تخلف تاثیر دارد؛ هم چنین برقراری ارتباطات بهتر به دلیل استفاده از فناوری ارتباطات و اطلاعات توسط افسران و صرفه جویی در زمان و دسترسی به اطلاعات برای افسران نیز، بر اثربخشی پلیس راهنمایی و رانندگی تاثیر دارد.

دست افزارهای موبایلی, بازدارندگی رانندگان از ارتکاب تخلف, اثربخشی پلیس راهنمایی و رانندگی