محمدعلی اشرفی پور - دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه ملی ایروان، ارمنستان

امروزه مطالعات تجربی و نظری در کشورهای در حال توسعه نشان داده است که گروهای کم درآمد وفقیر این کشورها از منافع ناشی رشد سالیان گذشته بهرهای نبردهاند به عبارت دیگر رشد اقتصادی به تنهاییماهیت فواید توزیعی آن را تعیین نخواهد کرد و به ابزارها و سیاست هایی احتیاج دارد که بتواند همراه با رشد اقتصادی مستمر، به کاهش فقر نیز منجر شود. از جمله این ابزارها می توان اعتبارات - بهره مندی از خدمات مالیو اعتباری - را به عنوان ابزار موثری برای کاهش فقر مطرح نمود.. اما توسعه نیافتگی بازارهای مالی در کشورهای در حال توسعه، استفاده از این ابزار را برای گروه های کم درآ مد با ریسک قابل توجهی همراه نموده است، زیرابه دلیل وجود بازارهای مالی ناقص و ناکارآمد در این کشورها ( ازجمله ایران) از یک طرف تعداد کثیری از افراد امکان دسترسی مالی را ندارند و از طرف دیگر نیز تجهیز منابع و پس اندازها به شکل کاملا مناسبی صورتنمی گیرد. بنابراین در این تحقیق سعی شده است با توجه به تحقیقات اولیهای که ارتباط بین توسعه مالی و رشداقتصادی و همچنین رشد اقتصادی با کاهش فقر را مشخص کردهاند، فرآیند علت و معلولی که ارتباط دهنده توسعه مالی، رشد اقتصادی و فقر و نابرابری است را در کشور ایران، طی دوره 1350 تا 1388 به روش حداقلمربعات معمولی به بوته آزمون گذارد. که پس از مدل سازی داده ها و اطلاعات آماری نتایج زیر حاصل شد: توسعه مالی از طریق تأثیر بر رشد اقتصادی در ایران توانسته است سهم بسزایی در کاهش فقر و نابرابری در این کشورداشته باشد. توسعه مالی باعث کاهش نابرابری درآمدی در ایران طی دوره زمانی 1350 تا 1388 شده  است.توسعه مالی باعث افزایش درآمد سرانه فقرا یا به عبارتی کاهش فقر طی دوره مورد بررسی  شده است. آزادسازی تجاری، افزایش مخارج مصرفی دولت و افزایش نرخ تورم نیز باعث افزایش فقر  در این دوره شده اند

توسعه مالی،رشد اقتصادی، نابرابری درآمدی، فقر