شیلا حسن زاده - دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
محمد اصغری جعفرآبادی - دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
همایون صادقی بازرگانی - دانشگاه علوم پزشکی تبریز

حوادث ترافیکی جاده­ای یک مشکل جدی بهداشت عمومی در دنیا است به­طوری که مرگ ومیر ناشی از حوادث ترافیکی جاده­ای در کشورهای با درآمد کم و متوسط اتفاق می­افتد. در کشورهای با درآمد کم و متوسط با درآمد بالا، عابران پیاده، موتورسواران و دوچرخه سواران سهم بالایی از استفاده کنندگان وسایل نقلیه را تشکیل می­دهند و نیمی از کشته کنندگان حوادث ترافیکی را در کشور موتورسواران تشکیل می­دهند. هدف مطالعه حاضر، تعیین میزان پیشگویی مدل معادلات ساختاری مبتنی بر کمترین مربعات جزئی برای مصدومیت منجر به بستری موتورسواران در یک مطالعه مورد- شاهدی است. مطالعه حاضر، مطالعه مورد- شاهدی است که ۳۰۰ مورد و ۱۵۶ کنترل دارد و۵۰ خوشه از بین ۱۵۰ خوشه به­صورت نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شد. یافته­های این مطالعه نشان داد که با توجه به برتری مدل SEM بر PLS نتایج نشان داد که رفتارهای حرکتی موتورسواران، بیش­فعالی بزرگسالان، رفتار موتورسواران و مشخصات دموگرافیک به عنوان متغیرهای پیش­بینی برای متغیر پاسخ آسیب لحاظ شدند. هم چنین رابطه مستقیم، مثبت و معناداری برای متغیرهای رانندگی در ساعات تاریک (۰۰۱/۰P< ،۰۱/۱(OR=، کودک بیش­فعال (۰۵۷/۰P= ،۶۵/۱(OR=، صحبت کردن با تلفن همراه (۰۱۰/۰P=، ۲۲/۲(OR= و MRBQ (رفتار حرکتی موتورسواران) (۰۹۲/۰P=  ،۲۸/۱(OR= هم چنین رابطه معکوس و معنا­داری نیز بین متغیرهای وضعیت تاهل (۰۰۲/۰P= ،۴۳/۰(OR= و سطح تحصیلات (۰۰۱/۰P< ،۲۹/۰(OR= مشاهده شد. نتایج نشان داد در داده­های حاضر مدل معادلات ساختاری مبتنی بر کمترین مربعات جزئی که مدل بهتری است پیشنهاد می­شود که نتایج آن را می­توان برای داده­های ترافیکی مورد بررسی قرار داد.

مدل معادلات ساختاری تعمیم یافته, کمترین مربعات جزئی, ترافیک, آسیب, رفتار موتورسواران, بیش فعالی بزرگسالان