حمید کاظمی - استادیار، گروه مهندسی عمران، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
فاطمه فاطمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
عباسعلی صادقی - دانش آموخته دکتری تخصصی، گروه مهندسی عمران، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

به کارگیری جداسازهای لرزه ای در پایه یا طبقات میانی با بهره گیری از سازوکار میراگر های جرمی تنظیم شده در سازه ها، روش موثری برای کنترل رفتار لرزه ای ساختمان ها فراهم کرده است. در این تحقیق، سه سازه ی فولادی با سیستم قاب خمشی با شکل پذیری متوسط که به ترتیب ۱۰ طبقه با استاندارد ۲۸۰۰ ویرایش دوم، ۱۰ طبقه با ویرایش چهارم و ۱۰ طبقه با ویرایش دوم همراه با یک طبقه اضافی روی جداساز لرزه ای در طبقه ی آخر، طراحی و مدل سازی گردیده است و تحت تحلیل های استاتیکی غیرخطی بارافزون و دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی با سه زلزله ی دور از گسل قرار گرفته اند. نتایج به صورت نمودارهای بارافزون و تاریخچه زمانی جابجایی بام و برش پایه و مقادیر بیشینه ی تغییرمکان نسبی و شتاب طبقات ارائه شدند تا به کارگیری جداساز در بهسازی سازه ها و کاهش میزان اثرگذاری ضوابط لرزه ای استاندارد ۲۸۰۰ مقایسه گردد. نتایج تحقیق نشان داد که افزودن یک طبقه ی جداسازی شده در بام اثر چشم-گیری در کاهش تغییر مکان نسبی طبقات داشته و برای سازه ی طراحی شده بر اساس استاندارد لرزه ای ۲۸۰۰ ویرایش دوم به میزان میانگین ۲۵ درصد بوده است. افزون بر این، استفاده از جداساز لرزه ای سبب کاهش ۳۰ درصدی برش پایه و ۴۰ درصدی جابجایی بام گردیده است. همچنین، نتایج بیان گر کارآمدی به کارگیری طبقه ی جداسازی شده به عنوان طبقه ی آخر برای کاهش خسارت وارده است.

قاب خمشی فولادی, جداساز لرزه ای, میراگر جرمی تنظیم شده, تحلیل استاتیکی غیرخطی بارافزون, تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی