حسن زندیه - عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران
فاطمه سمیعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی دانشگاه تهران

شکل گیری نهاد آموزشی مدرن در ایران موجب شد؛ زنان به موضوعی برای سیاست گذاری و برنامه ریزی دولت نوگرای پهلوی تبدیل شوند. از آن جا که دولت پهلوی با حمایت نخبگان و روشنفکران با هدف نوسازی ایران تشکیل یافت؛ از همان ابتدای امر زنان را به عنوان یکی از ارکان دستیابی به این هدف، مورد توجه قرار داد. در نتیجه، آموزش زنان در صدر برنامه های نوسازی دولت قرار گرفت. از این رو، رویکردهای آموزشی برای تربیت دختران، همسو با ایده ها و اهداف حاکمیت، در مدارس طرح شد و الگوی جدیدی از زن مطلوب، ترسیم شد. این ایده آل های جدید، مبتنی بر مولفه ها و شاخصه های گفتمان «ایران نو» استوار گشت. در منظومه ی چنین گفتمانی، مفهوم «آزادسازی زنان» به عنوان شالوده ی اصلی برنامه های آموزشی زنان شکل گرفت که در پیوست نقش های سنتی زن و در محدوده ی خانه و خانواده قلمداد می گردید. تحقیق حاضر به بررسی رویکردها ، طرح ها و ماهیت برنامه های آموزشی دختران در کتاب های درسی این دوره، با هدف توضیح چگونگی هویت یابی زن مدرن در جریان مدرنیزاسیون ایران پرداخته و تبیین سیاست ها و برنامه های آموزشی زنان و کارکردهای نوین آن در این فرایند با روش تفسیری تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است.

آموزش زنان, ایران نو, زن مدرن, سیاست های آموزشی, برنامه ریزی آموزشی